نگین طبیعت

 

 

زملک خراسان تارودنیل

                                          نباشدبه زیبایی کوه بیل

میان طبیعت چویک گوهراست

                                           زآلپ وزدانوب هم برتراست

 به قصدتفرج به عزم شکار

                                         شهنشه سوی کوه شدرهسپار

کریم خان زندآن شه نامدار

                                            به کوه آمدندی زبهرشکار

بسی توشه بستند برپشت پیل

                                             شدندجملگی عازم کوه بیل

 بیامد زکهمره صدهاسوار

                                          خوشامدبگفتندبه آن شهریار

بگفتندشهنشاه مهمان ماست

                                       خودوهمرهان جمله برخوان ماست

دگردست میاریدبربارپیل

                                          که مهمان نوازی بودرسم ایل

به سرخون کردندچادربه پا

                                                 زبهرسپاه وهم ازبهرشاه

دوصدبره کشتندوآویختند

                                                  زکف تابه زانوخون ریختند

شهنشه به توصیف گفت اینچنین

                                                 ادیبند,فهیمندومجلس نشین

همه آزموده همه مردجنگ

                                                  همه چست وچابک بسان پلنگ

سپاهی چنین گرکه من داشتم

                                                        به مغرب زمین پرچم افراشتم

سحرگه پس از ذکرپروردگار

                                                          پراکنده گشتند درآن کوهسار

قراول گران جمله کهمره ای

                                                              مسلط به هرصخره ودره ای

درآن کوه دیدندیکی نره شیر  

                                                            پی صیدباشدشکم نیست سیر

دوسلطان چوچشم برهم انداختند

                                                          شدندجمله خشم وبه هم تاختند

دوصیدودوصیادودونامور

                                                             شهن شه یکی بود دگرشیرنر

زمین پرزگل بودهوا دلپذیر

                                                                که صیادشه بودوصیدنیز شیر

کمان رارهاکردشه چیره دست

                                                             بشدشیر زخمی سوی شاه جست

زشه پشت کردن بسی بودننگ

                                                                 همان پشت کردن به میدان جنگ

شهنشه دوباره کمان برگرفت

                                                               سرویال دشمن نشانه گرفت

بشدشیر برخاک وجان گشت سرد

                                                                 به پایان رسانیدشه این نبرد

/درآن کوه کردندجشنی به پا

                                                                  بسی شکریزدان بسی وصف شاه

زمانی خداوند عزت دهد

                                                                     به وقت دگرزجروزحمت دهد

زمانی سرت را رساند به عرش

                                                               زمانی کشدزیرپای توفرش

خداوندبه هرحال باید ستود

                                                               چه وقت سقوط وچه وقت صعود

نه شیری به کوه ماند ونه شهریار

                                                                فقط آنکه ماند ذات پروردگار

به شرطی بخوانیداشعارمن

                                                              که رحمت فرستید برخاک من

به فصل بهارآخرفرودین

                                                             به کوه آی و وصفش زنزدیک بین

اگرآنچه تیمورگفته خطاست

                                                              بدان گفته هایش چوبادهواست.
                                                                        

 

                                                                    

 

تقدیم به مردم بزرگوارکهمره
                                                                            

                                                                           شاعر:تیمورخوبیاری

 

****: از جناب اقای  تیمور خوبیاری شاعر گرانقدر به خاطر این سرود ه های زیبا نهایت تشکر را دارم..وجود افرادی خوش سخن همچون شما به ما دلگرمی می دهد

حمید مرتضایی

نظرات شما عزیزان: